Urban Biketour langs lichtkunstwerken.

Wervel vind je in de parkeergarage van het Groninger Forum. Er zijn twee manieren om de parkeergarage binnen te komen: loop de parkeergarage binnen via de autoingang of via de fietsenkelder. Naast de deur naar de parkeergarage zit een meldkamerknop (de i-knop). Als je daarop drukt krijg je iemand te spreken. Als je zegt dat je voor Wervel komt, doen ze de deur voor je open. 

Albert Geertjes en Peter de Kan ontwierpen in 2001 voor de doorgang onder de Martinitoren drie hekken, die bedoeld zijn om wildplassers te weren. De hekken bestaan uit roestvrijstalen spijlen die elk de vorm hebben van een orgelpijp met een gotisch knikje. In de gebogen gedeelten van de orgelpijpen zijn lampjes bevestigd, zodat plassers ’s avonds letterlijk en figuurlijk te kijk worden gezet onder de verlichting.

Pijp en kunstwerk vormen een landmark in de stad en verbeelden de ontwikkeling van het Ebbingekwartier van industriële bedrijvigheid naar creatieve industrie. Het lichtobject op de schoorsteenpijp bestaat uit 72 ledlampjes die zijn aangebracht op de trekbanden rondom de pijp. Volgens een vast scenario veranderen ze regelmatig van kleur en vorm. 

Oorspronkelijk reageerden de lampen op de rijdende treinen – het licht bewoog met de trein mee. In 2011 kreeg het kunstwerk nieuwe LED-verlichting. In 2019 is er een nieuw lichtprogramma opgezet, met eindeloze variaties.

Boven de rotonde in de fietsenstalling, in een drukte van komende en gaande reizigers, hangt een sneeuwhuis omgekeerd aan het plafond van het Stadsbalkon. Vos werd gegrepen door het contrast en geschil dat het Stadsbalkon en het hoofdstation met elkaar lijken te hebben. Met Second thought spiegelt Vos het station als het ware van boven naar beneden en verbindt zo ook onder de grond de twee bouwwerken.

De brug over het Winschoterdiep heeft een expliciet zichtbare techniek: grote hydraulische cilinders met elk een pomphuisje fungeren aan weerszijden van het brugdek als blikvanger. In totaal is in het kunstwerk ongeveer 7000 kilo glas versneden en verzaagd tot grote en kleine driehoeken.

Deze gladde zuil van André Volten is meer dan dertien meter hoog en lijkt bijna volledig gespleten. Hij staat verdekt opgesteld tussen de bomen voor het politiebureau aan de Rademarkt. Pas 's avonds begint hij op te vallen, als de lampen binnenin de sculptuur aan gaan. 

De neon-verlichte organen bovenop de bus-stop verwijzen naar het centrum en de periferie van de stad. Bij binnenkomst in de stad per bus kom je langs het rode hart in de Oosterstraat, symbool voor het centrum en de dynamische activiteit eromheen. Wanneer je de stad verlaat, reis je via de Gelkingestraat voorbij de groene longen – verwijzend naar de buitenwijken – naar de rust en de ruimte.