Fietsroute langs kunst in Ten Boer en omgeving.

In een vierhonderd meter lange, kaarsrechte rij zijn wilgen aan één kant van een even zo lange gracht geplant. In deze gracht staan pijlers met metalen draden die de bomen tijdens hun groei kromtrekken. In vroeger tijd pasten Groninger scheepsbouwers dezelfde methode van kromtrekking toe, om zo het hout de juiste kromming voor de spanten te geven. 

De kunstenaar Nicolaas Dings heeft in overleg met bewoners van het dorp Garmerwolde een werk gemaakt dat een verbinding legt tussen stad en platteland, en tussen verleden, heden en toekomst. Daarbij liet hij zich inspireren door het karakteristieke Noord-Groningse wierdenlandschap met haar woonheuvels, historische infrastructuur en agrarische bedrijvigheid.

Bij de herinrichting van Thesinge kreeg Gert E. Sennema van de toenmalige gemeente Ten Boer de opdracht een kunstwerk te vervaardigen dat verwees naar de lange en rijke (klooster)geschiedenis van het dorp. Voor het kunstwerk stond een jongetje uit het dorp Thesinge model, wiens familie al generaties lang in het dorp woont.

Chris Verbeek installeerde drie afzonderlijke beeldelementen die met elkaar een sterke eenheid vormen. Voor alle drie de elementen gebruikte Verbeek hetzelfde materiaal en dezelfde kleur. Ook wat betreft de vorm is er sprake van een repeterend element. Daarbij kunnen deel een en deel twee gezien worden als de som van deel drie.

Al vanaf de zeventiende eeuw is Ten Boer door middel van een geregelde trekschuitdienst verbonden met de steden Groningen, Appingedam en Delfzijl. In de sculptuur Schip in de wind is die geschiedenis tot uitdrukking gebracht door de vaarboom, de zeilen en de vrouwen die het schip voorttrekken. Tegelijkertijd verbeeldt het ‘schip’ de gang van het leven, van aankomen (geboorte) en vertrekken (de dood).

Fiets nu door tot het einde van de Parklaan. Sla rechtsaf het kleine paadje in tot je rechts een heuvel ziet. Hier bovenop staat de Grote Kijker.

Bovenop de Spottershill staat een verrekijker van cortenstaal, waarvan de lens gericht is op de stad Groningen; het symboliseert het voormalige bestuurlijk samenwerkingsverband tussen de beide gemeenten (tot aan de gemeentelijke herindeling nam de toenmalige gemeente Ten Boer veel diensten af van de oude gemeente Groningen).

Fiets dezelfde weg terug via de Parklaan om bij punt 7 op de route, Zitttende vrouw, te komen.

In het plantsoengedeelte van het Koopmansplein – het winkelhart van Ten Boer – zit een geabstraheerde vrouwenfiguur op een granieten bankje uit te kijken over het plein. Steunend op haar handen leunt ze licht achterover. Vanaf het borstgedeelte tot aan de benen heeft de sculptuur een rechthoekige opengewerkte vorm, waardoor beeld en omgeving een verbinding met elkaar aangaan.

Het ene gedicht, dat begint met de dichtregel ‘De eeuwen kwamen en de eeuwen gingen’, refereert aan de eeuwenoude (klooster)geschiedenis van het dorp en aan de voortschrijdende tijd. In het andere gedicht staat de dichtregel ‘dat wij uit alle perioden wat zich bewezen heeft moeten bewaren’. Deze verwijst naar de historiserende nieuwbouw op het plein; de gebouwen doen denken aan de zeventiende-eeuwse grachtenpanden van Amsterdam.

De Eenzame fietser is een kleurrijk herkenningspunt in het landschap ten noordwesten van Ten Boer. Gezeten op een zogenoemde hoge bi – een negentiende-eeuws type fiets met een groot voorwiel en een klein achterwiel – ‘fietst’ hij met zijn haren wapperend in de wind zes meter boven de grond.

Abri 1 staat aan het Damsterdiep, op het punt waar het jaagpad langs het water uitkomt bij de Rijksweg. Zowel de titel als het werk zelf refereren aan een bushokje. Abri’s zijn kleine niet afgesloten wachtruimtes die vooral bij haltes in het openbaar vervoer worden gebruikt.

 Het kunstwerk is een gedenkteken voor het klooster Bloemhof dat hier in 1213 werd gesticht. Op het hoogtepunt leefden hier meer dan duizend monniken. De bronzen sculptuur bestaat uit een nestvormig geheel van menselijke ‘botten en schedels’. De opwaarts en neerwaarts gerichte beenderen symboliseren respectievelijk geboorte (groei) en dood (ontbinding).

In november 2011 was het precies achthonderd jaar geleden dat abt Emo zijn pelgrimsreis naar Rome begon. Ter herinnering hieraan vervaardigde Studio 212 Fahrenheit de dertig herinneringsstenen die aanvankelijk een voetpad rond de kerk vormden, maar sinds 2020 bij de ingang liggen. Daarnaast voorzag Studio 212 Fahrenheit in een picknicktafel en (binnenin de kerk) een informatiezuil, die eveneens verhalen over de reis van Abt Emo.

Poort en bank staat achter de kerk van Woltersum, op de rand van de wierde. Zittend op de bank transformeert de poort tot een omlijst schilderij van het Groningerland, waarbij de blik op subtiele wijze richting de einder wordt gestuurd. Zowel de verstilde plek als het beeld zelf roepen op tot overpeinzing en beschouwing

Het werk sluit aan bij een grafsteen op het kerkhof, waarvan het opschrift met geboorte- en sterftedata van twee broers duidelijk maakt dat de jongste broer kort na het overlijden van zijn oudere broer werd verwekt. Ze kregen van hun ouders dezelfde voornaam 'Stoffer Jan'.

Wladimir de Vries combineert in dit beeld zijn liefde voor het maken van vrouwen- en dierenfiguren. Aan het jonge gezichtje te zien is een meisje spelenderwijs achterstevoren op een paard gesprongen. Maar gelet op de borsten, benen en billen lijkt een jonge vrouw vol welbehagen op een paard te liggen.

De sculptuur bestaat uit een groot stalen vlak waar een kleiner vlak haaks op is geplaatst. Aan één zijde wordt het grote stalen vlak bedekt met golfplaat; het is een verwijzing naar het water van het Damsterdiep en het Eemskanaal, waartussen de wijk ingeklemd ligt.