In 2016 studeerde je af aan het Frank Mohr Instituut. Hoe heb jij je daarna verder ontwikkeld als kunstenaar?
“Ik groeide op en studeerde in Dhaka, Bangladesh. Hierna ben ik in 2014 aan Frank Mohr Instituut gaan studeren, dus ik ben inmiddels al tien jaar in Nederland. Voor mijn afstuderen maakte ik luid en chaotisch werk van groot formaat. De onderwerpen die ik schilderde, kwamen vanuit fantasie en gingen over een bepaald ongemak. Na mijn afstuderen heb ik een aantal residenties gedaan, zoals in Rotterdam en Oisterwijk. Het was stimulerend om andere kunstenaars te ontmoeten, dat doe ik nog steeds. Inmiddels heb ik al zeven jaar een atelier hier in De Biotoop. Nu schilder ik wat ik observeer — de momenten van rust en comfort in mijn dagelijkse leven.”
Hoe vertaal je je dagelijkse leven naar een schilderij?
“Het is een proces van kijken, voelen, denken, herinneren, refereren en schilderen. Ik probeer bijzondere observaties te vinden in het alledaagse, niet in het grootse. Ik let op formele kunstelementen zoals licht, kleur en vorm, maar ook op het moment van zijn. Ik ben gefascineerd door allerlei verschillende soorten en kleuren licht. Als referentie maak ik foto’s met mijn telefoon van taferelen die ik bijzonder vind. Na verloop van tijd vormt dit een archief. Ik denk vaak terug aan een bepaald moment en hoe iets er toen uitzag. In het voorjaar na alle winterse grijstinten, bloeit er bijvoorbeeld als eerste een knalgele forsythia bij mij in de straat. Het levendige geel van de bloeiende boom schijnt direct in mijn ogen als ik de straat in loop. Hier heb ik in de loop der jaren foto’s van gemaakt. Ook van mijn zoon heb ik zo’n soort archief opgebouwd waarin je hem groter ziet worden. Na de geboorte van mijn zoon lag er een oneindige hoop was die gedaan moest worden. In het licht dat op het droogrek scheen waar de verschillende gekleurde kledingstukken aan hingen, vond ik toch iets moois. Ik denk vaak terug aan een bepaald moment, de foto die ik toen maakte en bepaalde kwaliteiten in het licht en de kleuren. Deze momenten sudderen in mijn hoofd als een stoofschotel op een laag vuurtje. En dan komt er ineens een moment waarop ik het wil schilderen.
Ik schilder op dit moment met acrylverf op linnen. Over het algemeen werk ik met olieverf, maar nu ik zwanger ben wil ik geen terpentine gebruiken. In Bangladesh en aan Frank Mohr heb ik ook al veel met acrylverf gewerkt. Ik raak lichtjes het doek aan met mijn kwast en ben gek op de penseelstreken die een kwast kan maken. De olieverf meng ik dan met terpentine of de acrylverf met water. Ik houd van de textuur van linnen die te zien is door de verf heen. Als ondergrond gebruik ik een warme gele tint die altijd nog ergens doorschemert en ik schets direct met de verf op het doek. Het doek waaraan ik werk, hang ik op naast de grote ramen voor het beste licht. Al mijn afgemaakte doeken staan met hun voorkant tegen de muur, want ik wil steeds iets nieuws maken en niet afgeleid raken door wat ik al eerder heb gemaakt.”
Wat is er te zien in je solotentoonstelling in Kunstpunt?
“Bij Kunstpunt laat ik werk zien dat ik in de afgelopen twee jaar heb gemaakt. Er is ook werk te zien dat met verschillende materialen is gemaakt. Het is wat meer gefocust op de huiselijke momenten en de cyclische aard van het alledaagse. Ik probeer echt te observeren en waarde te vinden in de kleinigheden. In verschillende seizoenen en tijden gedurende de dag kan het licht ook weer heel anders schijnen. Dit roept ook weer verschillende stemmingen op, wat resulteert in verschillende vormen en tinten. Zoals de bloeiende forsythia als teken van het begin van het voorjaar, gaat ook mijn solotentoonstelling over levenslust, het schenken van aandacht aan mijn directe omgeving en daar waarde en schoonheid in vinden.”
De solotentoonstelling All about love van Anika Mariam Ahmed is van 17 april t/m 31 mei te bezoeken in de Kunstuitleen van Kunstpunt. Alle werken zijn te leen en/of te koop.
Dit artikel verscheen eerder in KUNST. magazine #3 (p. 38)
✍️ Kim Vermeulen
📸 Siese Veenstra