In zijn recente werk verwerkt Wessel Middelbos zijn fascinatie voor transformaties van landschappen. De essentie van ons hedendaagse landschap is volgens hem beweging en verandering. De landschappen die hij schildert zijn een vertaling en opeenstapeling van verschillende processen die spelen in het landschap en die met elkaar zijn verbonden. Het beeld is een eigen universum maar het haalt wel zijn voeding uit de wereld om hem heen, proeft ervan, kauwt erop en destilleert een nieuwe wereld.

In zijn schilderijen en monotypes lopen verschillende stukken tijd en ruimtes door elkaar en stellen een nieuw landschap samen. Dit creëert de mogelijkheid om meerdere afstanden en perspectieven in een beeld te plaatsen. Want het ver geabstraheerde karakter duidt geen specifiek landschap aan, maar refereert aan de processen die daarin bewegen, die het landschap duwen en verschuiven;een landschap heel vloeibaar, in beweging, zwervend , op reis.