Elise Klinkert (1967) onderzoekt in haar werk enerzijds haar onlosmakelijke verbondenheid met de natuur, en kan zich met zorg en liefde verliezen in het weergeven van het landschap, de natuur en de elementen. Aan de andere kant onderzoekt ze hoe deze alles overweldigende natuur verloren lijkt te gaan door toedoen van de mens. Haar schilderijen ontstaan vanuit een combinatie van verschillende aspecten : het engagement, gesprekken, bronnenonderzoek, een jeugdherinnering of flarden van een droom. De mensen en dieren die Elise schildert, zijn tijdreizigers die proberen een gevoel op te roepen, een romantisch verlangen naar een betere wereld, een leven in verbinding en harmonie, met elkaar en het universum. Haar werk stelt vragen over onze maatschappij en het buiten alle proporties gegroeide economische systeem, het verlies van onze onderlinge verbondenheid, het stelt vragen over waardevol en waardeloos. Elise wil een groter bewustzijn creëren rondom de kwetsbaarheid en kostbaarheid van de ons omringende omgeving.