Dit is spiritueel minimalisme. Dat zei beeldhouwer Richard Perry toen hij mijn werk zag. Zijn beschrijving trof me en ik heb hem dankbaar overgenomen. Mijn werk verkent vragen die leven, het leven oproepen. Waar ben ik thuis? Heeft hoop een schaduw?  Bepaalt mijn naam wie ik ben? Vaak is de vraag het startpunt, soms vraagt het materiaal om aandacht en begin ik gewoon. Dan ontvouwt zich gaandeweg een betekenis. Soms ontstaat een veld van vormen die zich herhalen en eender maar toch anders zijn. Dan vind ik betekenis in herhaling, tussenruimte en het ritme dat zich aandient. Ik werk hoofdzakelijk met handgereedschap: hamer, beitel, guts, klopper. Mijn materiaal is oud, en ik werk langzaam, op een manier die uitnodigt tot waarnemen en aandachtigheid. Het fysieke contact tussen material en gereedschap, de verwoesting die nodig is om te creëren, en de onherroepelijkheid van elke slag zijn onderdeel van het process en essentieel voor mijn werk. Het beeld dat zo langzaam ontstaat nodigt steeds opnieuw uit tot niet weten, tot stil zijn en kijken, tot zien wat er al is.