“Ik ben in 2018 naar Groningen verhuisd om Internationale Communicatie te studeren aan de Hanzehogeschool. Ik voelde me altijd aangetrokken tot de culturele sector, maar wist niet hoe ik die kon betreden. De studie Communicatie leek een praktische ingang, en tijdens mijn studie zocht ik actief culturele projecten op. Als onderdeel van mijn Bachelor Honoursprogramma initieerde ik in 2019 de tentoonstelling Art in Sustainability met studenten van Academie Minerva, waaronder Maaike Meindertsma en Jens Huls, met wie ik samen later WILLOW Online Art Space oprichtte. De tentoonstelling zou oorspronkelijk plaatsvinden in de Energy Academy Europe op de Zernike Campus, maar vond uiteindelijk gedeeltelijk online plaats vanwege COVID-19. Deze ervaring wakkerde mijn interesse in digitale kunstruimtes aan. Later, tijdens een stage bij Platform BK in Amsterdam, leerde ik over de complexiteit van de kunstwereld en cultureel beleid. Na mijn bachelor volgde ik een pre-master in Kunst, Cultuur en Media, en momenteel doe ik een onderzoeksmaster in Cultural Leadership. Al die tijd heb ik mezelf niet als kunstenaar gepositioneerd, maar meer als onderzoeker, schrijver en cultureel werker.
Mijn praktijk is onderzoeksgedreven en bevindt zich op het snijvlak van kunst, technologie en ecologie. Een paar jaar geleden had ik me niet kunnen voorstellen dat ik in deze context zou werken, maar eigenlijk legde mijn eerste tentoonstelling de basis voor mijn huidige praktijk. Aanvankelijk keek ik naar duurzaamheid in eenvoudige termen: kunst gemaakt van duurzame materialen. Nu doe ik kritisch onderzoek naar de materialiteit van technologie en de ecologische impact van digitale infrastructuren.
Deze denkwijze leidde tot de oprichting van WILLOW Online Art Space, een platform dat digitale kunstruimtes onderzoekt. Het project ontstond als reactie op COVID-19, toen musea en galeries fysieke ruimtes probeerden te vertalen naar online omgevingen. Deze pogingen voelden vaak meer als imitaties dan als echte verkenningen van de digitale wereld. Wij hadden een online ruimte voor ogen die zou breken met het traditionele white cube-model. WILLOW werkt in een hybride format, waarbij digitale distributie wordt gekoppeld aan fysieke creatie. We organiseren residenties waarin kunstenaars op specifieke locaties werken voordat ze hun werk online presenteren. Dit fysiek op een bepaalde locatie zijn, waardoor je over die plek gaat nadenken, is cruciaal – hoewel de uiteindelijke output digitaal is, blijft het creatieve proces gebonden aan een fysieke context. Voor onze volgende residentie overwegen we een regeneratieve boerderij en een ecodorp als setting, in samenwerking met het Groningse collectief WERC, om ecologische en technologische thema's te verkennen. Als organisatie zijn we nog jong en voortdurend in ontwikkeling. Ik ben nu artistiek mededirecteur en vorm samen met ons kernteam – Maaike, Anna, Martijn en Mihaela – het programma, met regelmatige bijdragen van stagiaires.
Aanvankelijk ontstond mijn samenwerking met kunstenaars organisch en uit noodzaak – je hebt kunstenaars nodig om kunstenaars te bereiken. Maaike introduceerde me bij mensen van Minerva toen ik aan mijn eerste tentoonstelling begon. Gaandeweg zag ik hoe het mengen van academische en artistieke achtergronden tot rijke samenwerkingen leidde. Nu moedig ik deze kruisbestuiving actief aan. De artistieke programmering van WILLOW is geworteld in deze interdisciplinaire aanpak, al leidt dat soms tot wrijving, wat onderhandelingen en compromissen vereist. Toch merk ik dat de gevoeligheid en perspectieven die kunstenaars meebrengen – zelfs als ze meer regisserende en leidinggevende rollen binnen de organisatie op zich nemen – het proces verrijken. Het is ook waardevol voor kunstenaars om verschillende posities binnen een organisatie te bekleden, hoe klein ook. Wederzijds leren en empathie zijn cruciaal. Bij het bespreken van contracten, open calls of artistieke programma’s helpt het als kunstenaars hun ervaringen en worstelingen delen, zodat we onze aanpak op een zinvolle manier kunnen vormgeven.
Momenteel werk ik aan het volgende residentie- en tentoonstellingsprogramma van WILLOW, gepland voor het late voorjaar of begin van de zomer, en ontwikkel ik het artistieke programma voor 2025. Naast tentoonstellingen plan ik workshops en evenementen rond ecologie en technologie. Een belangrijke vraag voor mij is hoe we bewust kunnen omgaan met de middelen die we gebruiken – de materialiteit van technologie, de impact ervan op het milieu en de sociale toegankelijkheid. Mijn onderzoek richt zich steeds meer op deze thema’s, vooral vanuit een eco-kritisch perspectief. Tijdens een recente stage bij Creative Coding Utrecht maakte ik kennis met permacomputing, een benadering die permacultuurprincipes toepast op technologie. Dit vormt de basis voor mijn huidige onderzoek naar digitale archieven en het materiële bestaan van online ruimtes.
Ik zie mijn praktijk als drieledig: academisch onderzoek, faciliteren/organiseren en creatief schrijven. Academisch onderzoek biedt een kader voor diepgaand denken en bijdragen aan het vakgebied. Ik zie mezelf niet als bestuurder, maar als facilitator – iemand die voorwaarden schept voor artistieke exploratie, zoals binnen WILLOW. Creatief schrijven stelt me in staat ideeën op een toegankelijke, speelse manier over te brengen. Mijn praktijk blijft zich ontwikkelen, en ik omarm die onzekerheid. Het geeft me de ruimte om te experimenteren en mijn rol binnen het culturele veld steeds opnieuw te definiëren.”