Voor veel mensen is het vaak een verrassing wanneer ze horen dat de historische binnenstad van Groningen vele verborgen ateliers kent. Beeldend kunstenares Eleni Tsompanidou is een van de gelukkigen die er eentje voor zichzelf heeft weten te bemachtigen. Goed verstopt op de bovenste verdieping van het historische gebouw waar Galerie Block C en stichting ARTisBOOK ook in huizen, werkt Eleni aan haar beeldende kunst, én houdt ze zich bezig met al haar andere intrigerende praktijken. We spraken haar terwijl ze druk bezig is met de voorbereidingen voor een aankomende expositie.
"Ik kom oorspronkelijk uit een klein dorp genaamd Dikea, gelegen in het noorden van Griekenland. Naast het feit dat het aan de rivier de Evros ligt, is de ligging van het dorp nog eens extra bijzonder omdat het aan zowel Bulgarije als Turkije grenst. Zelfs voor Griekse begrippen is het een erg traditioneel dorp dat nog strikte ideeën heeft over hoe dingen gedaan zouden moeten worden. Een van de redenen waarom ik Beeldende Kunst aan Academie Minerva in Nederland ben gaan studeren was omdat ik toe was aan een volledig nieuwe omgeving. Daarbij leken de culturele verschillen mij erg interessant. In het begin van mijn studie waren de sociale verschillen op persoonlijk niveau lastig, maar gaandeweg werd het ook onderdeel van mijn kunstpraktijk, en nu probeer ik in mijn praktijk te kijken hoe deze twee werelden een dialoog met elkaar kunnen aangaan.
Mijn kunstpraktijk is divers van aard en kan je het beste omschrijven als onderzoeksmatig. Ik werk vaak in samenwerkingsverband en maak gebruik van performance, film en verscheidene vormen van drukwerk. Met mijn werk probeer ik nieuwe platformen te ontwikkelen die kunnen helpen om discussies in gang te zetten, over uiteenlopende onderwerpen. Een voorbeeld hiervan is het project waar ik nu mee bezig ben en dat 'rouwen' als onderwerp heeft. In dit project probeer ik een discussie aan te wakkeren over de manier waarop verschillende culturen met het rouwproces omgaan. Zo kent Griekenland, in tegenstelling tot Nederland, vele rituelen, gebruiken en verschillende platformen waar men de ruimte krijgt om hun rouwen te kunnen uiten. Terwijl je in Nederland hooguit een paar dagen vrij van werk krijgt, en er daarna van je verwacht wordt dat je weer normaal aan het werk gaat.
“Ik probeer een discussie aan te wakkeren over de manier waarop verschillende culturen met rouw omgaan”
In november 2020 heb ik een residency gedaan waarbij ik, door middel van een briefwisseling, met verschillende mensen rouwervaringen uitwisselde. Normaal werk ik in mijn kunstpraktijk nauw met andere mensen samen en creëren we gaandeweg met elkaar nieuwe werken, maar helaas vond deze residency plaats aan het begin van de coronacrisis, en waren toendertijd publieke evenementen uit den boze. De briefwisseling was van nature coronaproof en daarom de uitgelezen manier om toch op een intieme en persoonlijke manier samen te werken. De resultaten van deze uitwisseling kan je onder andere terugzien in een boek dat ik nu aan het maken ben. Het boek heet Dear transient, a moroloi for you. Dit boek is niet gewoon een bundel van collectie losse pagina's, maar is op een zeer bijzondere manier vormgegeven; bij het openen ervan ontvouwt het zich tot een groot kunstwerk. Dit schept een unieke ervaring die van de toeschouwer een participant maakt en zodoende diegene uitnodigt om zowel mentaal als fysiek deel te nemen aan het project.
Naast mijn praktijk als beeldende kunstenares ben ik ook onderdeel van het dagelijkse bestuur van ARTisBOOK. Deze rol ligt voor mij aardig in het verlengde van mijn kunstpraktijk, aangezien ARTisBOOK zich met name bezig houdt met boeken en ander drukwerk, iets wat veel terugkomt in mijn beeldende werk. Tevens ben ik samen met de kunstenares Eleni Voultsidou, die óók uit Dikea komt, momenteel hard bezig met het opzetten van een residency in Dikea, waarbij ik kunstenaars uit Griekenland en Nederland samenbreng in deze bijzondere omgeving. De nadruk van deze residency zal vooral komen te liggen op onderzoek, we verwachten niet zozeer specifieke resultaten van de kunstenaars. Uiteindelijk ben ik vooral geïnteresseerd in het faciliteren van discussies en het faciliteren van andere kunstenaars, wat voor mij even interessant en belangrijk is als het zélf maken van beeldende kunst.”
Op 25, 26 en 27 maart vindt ‘A bitter coffee of consolation’ plaats in ARTisBOOK, een drie dagen durende levende installatie van Eleni Tsompanidou. Hiermee lanceert ze haar nieuwste werk ‘Dear transient, a miroloi for you’; een kunstenaarsboek gemaakt in samenwerking met Pieter Augustijn. Voor meer informatie, zie de website van ARTisBOOK.