Hier een cookie tekst met verwijzing naar de cookies pagina.
Op het Suikerunieterrein staat de loods waarin Janneke Hoek (Zwolle, 1995) haar kunst vervaardigt. Haar lichtvoetige en vrolijke werken benaderen zware thematiek met een positieve houding en ontwijken een makkelijke categorisering van haar kunstpraktijk. Wij spraken met haar over haar werk in de drukke loods.
“Ik heb altijd al getekend, maar kunst was geen belangrijk onderdeel van het curriculum tot ik van middelbare school wisselde en naar de vrije school ging. Wat voor mij de doorslag gaf om Illustratie en Grafisch Ontwerp te gaan studeren was mijn bezoek aan de Open Dag van Academie Minerva. Daar merkte ik dat de mensen en de omgeving mij een goed gevoel gaven en dat ik mij er thuis voelde. Uiteindelijk studeerde ik 2019 af met een werk dat meer naar installatiekunst neigde dan je doorgaans zou verwachten van iemand die Illustratie heeft gestudeerd. Ik gebruikte veel verschillende technieken en materialen, zoals hout, gips en textiel.In dat werk onderzocht ik de oudst vindbare scheppingsverhalen die onderling samenhangen, terwijl ze op verschillende delen van de wereld zijn ontstaan. Wat ik fascinerend vind aan deze verhalen is de verwondering die ze hebben over het ontstaan van de wereld. Een belangrijk gegeven in deze verhalen is dat de mens in deze verhalen niet de kers op de taart is, maar dat ze een inherent onderdeel zijn van een groter geheel. Een dergelijke verbondenheid met de omgeving is weinig te vinden in de westerse samenleving en dat is voor mij een groot gemis. Het feit dat ik deel uitmaak van het muzikaal kunstenaarscollectief Het Kanaal, dat mensen met elkaar en de natuur probeert te verbinden door middel van muziek en voorstellingen, is voor mij persoonlijk heel belangrijk. De mensen van het collectief zijn altijd bereid om elkaar te helpen en te ondersteunen, maar dat is niet een houding die je normaal binnen onze maatschappij zo makkelijk tegenkomt.
Ondanks mijn educatieve achtergrond zie ik mezelf vooral als kunstenaar en minder als illustrator. Op het moment werk ik aan veel verschillende dingen tegelijkertijd: ik maak meubels, ik werk aan voorstellingen en ik ben een boek aan het maken. Persoonlijk denk ik dat ‘uitvogelaar’ het beste label voor mij zou zijn, gezien ik gaandeweg probeer uit te vogelen hoe ik vernieuwende dingen kan maken met oude ambachten én omdat er veel vogels in mijn werk figureren. Momenteel loopt er een solo-expositie van mijn werk in de kerk van Vierhuizen. Van kastjes, linosnedes en tot aan delen van mijn afstudeerwerk. Verder ben ik samen met mijn vader bezig met het ontwikkelen van een kunstwerk voor de kunstroute Folly Art Norg. Dat zijn allemaal dwaze bouwsels waar je langs kan lopen en dit evenement vindt in augustus plaats.Ik vind het belangrijk dat ik werk aan de dingen die mij voldoening geven en dat mijn werk duurzaam gemaakt wordt. Dat ze binnen één bepaalde categorie vallen vind ik minder belangrijk. Zo gebruik ik mijn oude illustraties en stripboeken als inspiratie voor mijn meubels; dit geeft mijn werk een speelsheid en bijna iets kinderlijks. Mensen ervaren mijn werk als licht en vrolijk en dat is belangrijk voor mij omdat ik de wereld juist als het tegenovergestelde ervaar; als mensheid zijn we niet goed bezig en we worden elke dag geconfronteerd met de realiteit dat het moeilijk is om dingen op grote schaal te veranderen. Dit is echter de reden waarom ik mijn werk juist lichtvoetig, vrolijk en leuk probeer te houden, om mensen een alternatief te bieden om naar de wereld te kijken. Het kan ook duurzaam, het kan ook spelend en je mag je blijven verwonderen. Het werken met je handen is erg rustgevend omdat het tastbaar is en tegelijkertijd maakt de vrolijkheid van mijn werken mij ook weer blij.”
Tekst: Dinnis van Dijken
Foto's: Lisa Jasperina Bommerson