Kunst is een democratisch gegeven; ongeacht je achtergrond, leeftijd of motivaties, kunst is voor iedereen toegankelijk. Anja Nieuwold (geboren 1962) was van kinds af aan al bezig met kleuren, tekenen en schilderen. Haar passie houdt ze niet voor zichzelf maar geeft ze ook door aan anderen in de schildercursussen die ze geeft. Wij zochten haar op om meer te weten te komen over haar kunstpraktijk.
“Ik ben altijd al met kunst bezig geweest. Elke verjaardag kreeg ik verf, stiften of ander kunstenaarsmateriaal, en sinds m’n achttiende heb ik vrijwel elk jaar cursussen gevolgd, onder andere bij VRIJDAG. Ik ben pas laat naar de kunstacademie gegaan omdat er altijd tegen mij werd gezegd dat je met kunst geen droog brood kon verdienen. Toch besloot ik in 2002 om dat allemaal te negeren en mij in te schrijven voor Academie Minerva. Zodoende ben ik in 2007 als Autonoom Beeldend Kunstenaar afgestudeerd en ben ik actief als kunstenaar. Naast mijn kunstenaarsschap werk ik ook nog als medewerker op het directiesecretariaat bij Gasterra. Deze twee banen zijn goed met elkaar te combineren en geven mij de vrijheid om minimaal tweeënhalve dag per week volledig te wijden aan de schilderkunst.
Na mijn afstuderen heb ik een hele lange tijd veel geluk gehad met ateliers. Ik heb altijd via leegstandsbeheer gehuurd en mijn eerste atelier was aan de Oosterstraat waar ik drie jaar mijn atelier heb gehad. Daarna heb ik meer dan elf jaar in het voormalige pand van IKEA gezeten. Daar had ik een hele grote ruimte waar ik veel kon doen en waar ik heel makkelijk al mijn spullen kwijt kon. Het nadeel van het huren via leegstandsbeheer is dat je soms binnen twee weken moet verhuizen als het pand wordt verkocht of gesloopt. Zulke situaties geven enorm veel stress omdat je maar een korte tijd hebt om een nieuwe ruimte voor al je werk en materiaal te vinden. Ik heb zelfs nog een tijdje in een voormalig schoolpand in Haren gezeten waarna ik naar het voormalig datacenter van het KPN ben verhuisd. Ik ben geleidelijk aan van grote ruimtes naar steeds kleinere ruimtes verhuisd. Ik heb altijd schildercursussen gegeven maar doordat mijn ruimtes steeds kleiner werden, was dat uiteindelijk zo goed als onmogelijk. Daarom besloot ik maar om weg te gaan en heb ik mijn logeerkamer thuis omgebouwd tot atelier. Mijn grote werken worden nu opgeslagen in een opslagbox die ik huur, en voor mijn cursussen huur ik een zaaltje. Op deze manier heb ik veel meer rust in mijn leven en kan ik makkelijker mijn eigen werkritme aanhouden.
“Sinds ik mijn atelier in huis heb is het lastiger om afstand te nemen van een schilderij: je blijft langer doorwerken en legt het niet zo makkelijk naast je neer.”
Mijn werk zit op de grens tussen figuratie en abstractie. Het enige wat ik nooit doe is dingen letterlijk naschilderen. Dit is niet omdat mijn werk redelijk abstract is maar vooral omdat er vaak dingen op de foto staan die niet mooi zijn en die laat ik in het schilderij achterwege.
De natuur is mijn voornaamste inspiratiebron. Als ik ga wandelen dan neem ik altijd mijn smartphone mee om foto’s te kunnen maken. Deze foto’s hoeven niet vakkundig gemaakt te zijn omdat ze voornamelijk dienen om later op het atelier weer de herinnering aan de plek opnieuw bij mij op te roepen. Ik heb een zwak voor groen en voor water. De reflecties van het bos en de bomen langs de kant aan het water vind ik erg mooi en dit zie je daarom veel terug in mijn werk. Voor mijn abstracte werken kan ook een fruitschaal met een mooie kleurencombinatie een nieuwe invalshoek geven voor een kleurenpalet.
De foto’s die ik gebruik zijn hooguit een aanleiding voor mij; aan de hand hiervan ontwikkelt het schilderwerk zich. Aan het eind van de rit laat ik de foto ver achter me. Het is een lastige balans: soms laat een beeld zich heel makkelijk fotograferen maar dan werkt het totaal niet als schilderij. Sinds ik mijn atelier in huis heb is het ook lastig om dan afstand te nemen van het schilderij. Op een atelier ga je aan het eind van de dag naar huis en dan moet je wel stoppen. Een dag later zie je het werk weer en dan blijkt de situatie niet zo rampzalig te zijn als je eerst had gedacht. Thuis blijf je langer op zo’n schilderij doorwerken en leg je het niet zo makkelijk naast je neer. Zelfs als ik niet tevreden ben over het schilderij dan schrijf ik het niet snel af. Er zit altijd iets in het werk waar je wat mee kan. Je moet als schilder steeds alert zijn dat je niet op de automatische piloot gaat werken en je moet blijven opletten wat er in het werk gebeurt. In het werk zit altijd ergens de oplossing verscholen, maar dat moet je maar net even zien en dat kost soms tijd.”
Anja Nieuwold heeft een eigen website, waar je meer van haar werk vindt. Daarnaast is ze ook vertegenwoordigd in de collectie van onze Kunstuitleen.