Naar inhoud

Hier een cookie tekst met verwijzing naar de cookies pagina.

In het atelier van Abiha Naderi

Vanuit een zolderatelier in het hart van de stad werkt Abiha Naderi (Esfahan, Iran, 1989) in hoog tempo aan zijn enorme schilderijen. Met zijn werken – t/m 13 april te zien in de Kunstuitleen van Kunstpunt – daagt hij de kijker uit: “Ik probeer mensen te laten zien dat ze niet op hun ogen moeten vertrouwen.” We zochten Abiha op in zijn atelier, waar hij altijd aan meerdere kunstwerken tegelijk werkt en er één ding is waar hij niet zonder kan: een beschermend masker.

In 2022 studeerde je af aan Academie Minerva in de richting Autonome Beeldende Kunst. Wat heeft deze opleiding je gebracht?

“Ik koos voor Academie Minerva in Groningen omdat de workshops en faciliteiten me aanspraken. Wat ik niet verwachtte toen ik daar kwam studeren, was dat ze mijn manier van kijken naar schilderen fundamenteel zouden veranderen. Ik was gewend om figuratieve voorstellingen te schilderen en de textuur van verf te gebruiken om de compositie te benadrukken. Bij eerdere studies lag de focus op het maken van een product. Wat ik hier leerde was dat texturen het hoofdverhaal kunnen zijn en dat ik moest leren om het maakproces te omarmen. Alles kan het doek zijn en alles kan als verf worden gebruikt. Het omarmen van deze houding ten opzichte van de schilderkunst geeft me de vrijheid om te onderzoeken wat ik maar wil. Toen ik figuratieve schilderijen maakte, had ik het gevoel dat de kunstenaar vaak een gezaghebbende figuur wordt die de kijker vertelt wat hij moet zien, terwijl toen ik het proces begon te omarmen en naar abstractie ging, ik in een positie werd geplaatst waarin ik net zo goed een kijker en waarnemer ben als ieder ander. In plaats van alleen maar een verhaal te vertellen, deel ik een ervaring met de kijker."

“ALLES KAN HET DOEK ZIJN EN ALLES KAN ALS VERF WORDEN GEBRUIKT.”

Wat is het uitgangspunt voor je werk en hoe maak je het?

“Er zijn veel verschillende manieren waarop ik geïnspireerd raak. Ik raak geïnspireerd door foto’s die ik maak, objecten die ik vind, documentaires over de ruimte of macrofotografie. Ik gebruik ook oudere werken die ik in mijn nieuwe werken integreer. Ik maak beelden van objecten en de wereld om de essentie van verschillende materialen te begrijpen en te vatten. Vervolgens gebruik ik deze inzichten om de visuele perceptie uit te dagen. Ik werk nu in een studio in het centrum van Groningen die ik deel met drie andere kunstenaars. Ik werk op zolder, ver weg van mijn ateliergenoten omdat ik spuitverf en andere chemicaliën gebruik. De werkomstandigheden zijn erbarmelijk omdat er geen verwarming is. Toch breng ik daar het grootste deel van de week door met mijn beschermende masker om schilderijen te maken en nieuwe technieken te ontwikkelen. Ik gebruik meestal spuitverf omdat het snel droogt en het een goede en snelle manier is om licht in een schilderij te suggereren. Omdat het zo snel droogt, kan ik aan meerdere schilderijen tegelijkertijd werken. Hierdoor kan ik in een snel tempo alle verschillende mogelijkheden bekijken om een werk te maken. Voor mij is elk schilderij dat ik maak een woord en veel werken samen moeten een zin vormen. Gaandeweg probeer ik ze te combineren tot een paragraaf en zodoende bouw ik een verhaal op met mijn werk. Dat probeer ik ook te doen met mijn solotentoonstelling in de Kunstuitleen van Kunstpunt. Daar zie je een verhaal over een aantal jaren werk waarin alle verschillende technieken en materialen in de schilderkunst worden geïntroduceerd.”

Welke rol spelen illusie en perceptie in je werk?

“Toen ik naar Nederland verhuisde, het land dat wereldwijd bekendstaat om zijn schilderkunst, was ik behoorlijk gedesillusioneerd. Het was niet makkelijk om carrière te maken in de schilderkunst, ik moest heel hard werken en was altijd erg onzeker over mijn werk. Deze ervaring leek erg op wat mensen ervaren met luchtspiegelingen; als je eindelijk de luchtspiegeling bereikt, kom je erachter dat er niets is. Abstracte schilderkunst werkt op een vergelijkbare manier in die zin dat het de verbeelding van mensen is die met abstracte dingen communiceert. Illusies gaan over suggestie; als je een lijn schildert die driekwart van een cirkel maakt, zullen mensen toch een cirkel zien, ook al is het in werkelijkheid gewoon een gebogen lijn. Op dezelfde manier, wanneer NASA een beeld uit de ruimte krijgt, is het vaak erg gefragmenteerde informatie en moeten ze de lege plekken invullen. Toch accepteren we deze werken allemaal als beelden van de werkelijkheid. In mijn werk probeer ik dit probleem aan te pakken en probeer ik mensen te laten zien dat ze niet op hun ogen moeten vertrouwen. Mensen zijn er altijd heel zeker van geweest dat we de juiste dingen deden, terwijl we allemaal slechte dingen deden. We moeten dus altijd wantrouwen en vraagtekens zetten bij wat we zien en wat we doen."

De solotentoonstelling Schijn zonder zijn van Abiha Naderi is t/m 13 april 2024 te bezoeken in de Kunstuitleen van Kunstpunt. Alle werken zijn te leen en/of te koop. Kijk op deze pagina voor meer informatie.