Hier een cookie tekst met verwijzing naar de cookies pagina.
Heb je je ooit wel eens afgevraagd hoe de illustraties worden gemaakt in de krant die je elke dag leest? Anne Caesar van Wieren (1982) illustreert voor onder andere De Standaard, NRC Handelsblad en NRC Next. Kunstspot sprak met hem over hoe zo’n samenwerking met een krant in elkaar zit, hoe hij tot de illustraties komt en wat voor invloed dit alles heeft op zijn kunst.
"Ik ben eigenlijk begonnen als grafisch ontwerper. Dat vond ik heel leuk om te doen, totdat ik met letters in de weer moest. Ik had daar altijd veel moeite mee en ik vond het daardoor ook minder leuk. Ik was intussen even vergeten dat er zoiets bestond als illustrator. Toen ik dat vond, had ik mijn plek gevonden."
"In 2013 was er een oproep vanuit NRC Next om als ‘artist in residence’ drie maanden illustraties te maken voor de krant. Ik werd gekozen en heb daar dus gewerkt. Daarna ben ik vaker gevraagd. Nu krijg ik gemiddeld tussen de een en vijf keer per maand een opdracht van NRC."
"Dat verschilt per keer, maar meestal word ik gebeld met de vraag of ik beschikbaar ben. Als dat zo is dan krijg ik het stuk waar de illustratie voor gemaakt wordt doorgestuurd. Vaak is dat een opiniestuk, want dat gaat vaak over nieuws dat zich lang uitstrekt. Ik lees dan het artikel en vat samen wat de journalist over wil brengen. Daarna ga ik schetsen en stuur ik mijn idee op naar de redactie. Als het dan wordt goedgekeurd ga ik meteen aan de slag, uren achter elkaar, om de deadline te halen. Daarna scan ik het resultaat in, stuur ik het op, en maak ik de scanner schoon. Soms krijg ik wat langer de tijd, een paar weken. Dan ga ik langer bezig met het concept en het uitwerken van de details in de illustratie."
"Ik begin met het uitwerken van een idee in een aantal schetsen met potlood. Die schetsen zijn vaak nog niet zo mooi, maar puur bedoeld om het idee in een vorm te gieten. De krant kiest dan een van deze schetsen en daarna krijg ik de maten binnen. Dan teken ik de gekozen schets netjes op lino en begin ik met gutsen. Daarna druk ik het af en scan ik het werk in, zodat ik het digitaal kan kleuren. Soms werk ik helemaal digitaal, dan teken ik eerst met potlood en vervolgens teken ik alles over op de computer. Als ik daarna nog tijd over heb, probeer ik het wel analoog te doen lijken. In een analoge manier van werken is er altijd ruimte voor kleine foutjes, dat vind ik er erg mooi aan. Ik had ooit mijn scanner niet helemaal goed schoongemaakt en toen zag ik pas na drie opdrachten dat er op alle afbeeldingen dezelfde vlek zat in de krant."
"Het is eigenlijk vrijwel onmogelijk om een deadline niet te halen. Het gaat er vooral om hóe je de deadline haalt. Ik heb wel gehad dat ik niet helemaal tevreden was met wat ik heb ingeleverd. Daar baal je dan van. Andersom is het ook wel eens zo geweest dat ik mijn werk al had ingeleverd en achteraf het stuk nog was veranderd. Het deel waarop ik mijn illustratie had gebaseerd was eruit gehaald en paste opeens niet meer bij de tekst."
Het is eigenlijk onmogelijk om een deadline niet te halen. Het gaat er vooral om hóe je de deadline haalt. Anne Caesar van Wieren
"De leukste artikelen om een illustratie bij te maken zijn voor mij juist stukken met een lastig onderwerp. Het is dan echt een strijd om een goede illustratie te maken, die niet alleen de zwaarte van het onderwerp respecteert, maar ook veel mensen aanspreekt. Ik begin vaak met iets grappigs, maar soms moet ik daar voorbij. Als dat lukt ben ik daar wel trots op. Een andere uitdaging is het werken met clichés. Omdat het de bedoeling is dat een lezer zo snel mogelijk kan zien waar het stuk over gaat in de illustratie, is het enigszins nodig om met beeldentaal te werken die iedereen herkent. Tegelijkertijd moet je er dan wel weer iets origineels van maken. Ook dat vind ik erg leuk om te doen."
"Vroeger vond ik de deadlines heel naar, maar nu leer ik ervan dat het niet altijd gaat zoals je zou willen en dat dat niet erg is. Ik ben heel kritisch over wat ik maak en steek veel tijd in het perfectioneren van mijn werk. Doordat ik er nu soms snel afstand van moet doen, zie ik dat het soms niet uitmaakt of je twee dagen of twee weken bezig bent met iets: het wordt er niet per se beter van. Niet alles hoeft perfect te zijn. En nu ik af en toe zie dat ik onder druk en in een korte tijd ook iets goeds kan neerzetten, heb ik meer zelfvertrouwen gekregen als illustrator."