Kunstliefhebbers, wevers en zelfs de kleindochter van Gunta Stölzl probeert een plekje te veroveren in een overvolle ruimte in Wall House #2. Naast een enthousiaste Monika Stadler staat haar vertrouweling Mirjam Deckers, de (research) masterstudent Kunst- en Cultuurwetenschappen met wie ze momenteel samen een slag in de rondte werkt om de kunst van haar moeder Gunta Stölzl te archiveren. Stadler steekt van wal.
Waar vele andere erfgenamen van kunstenaars zich misschien mee bezig houden, zorgen dat het werk niet vergeten en verloren gaat, is dit niet iets waar Stadler zich zorgen over hoeft te maken. Ze houdt zich vooral bezig met het in stand houden en vormen van het beeld van haar moeder. “Zodat het juist blijft”, drukt ze ons op het hart. Stadler wil niet alleen dat het Bauhaus-werk wordt gezien, maar ook haar moeders andere werken, zoals de tekeningen en aquarellen die ze maakte. Gelukkig heeft haar moeder destijds haar vrije werken bewaard. Stadler is van plan deze meer te belichten.
Hoewel Stadler aangeeft geen weefster te zijn en daarom geen expert, weet ze in detail te vertellen over de werken van haar moeder. De weeftechnieken, patronen en het vakmanschap die ervoor nodig zijn om weefsels te kunnen maken. “Het materiaal bepaalt ook de uitkomst van het werk en de uiteindelijke kunst, niet het ontwerp,” legt Stadler uit. Ook vertelt ze: “Mijn moeder heeft zelf nooit geld verdiend aan de werken die ze maakte aan het Bauhaus."
Stadler beschrijft haar moeder Gunta Stölzl als een vrouw die niet bang was, zelfstandig en assertief. Ze bleef tot in haar tachtiger jaren gewoon doorweven en was onvermoeibaar, maar was naast haar drukke baan ook gewoon haar moeder.
Met herinneringen beladen voorwerpen
De werken van Gunta Stölzl zijn van grote kunstwaarde, maar voor Stadler zijn het ook met herinneringen beladen voorwerpen. Als meisje groeide Stadler al op met de werken om haar heen. Zo beschrijft ze haar kinderslaapkamer met de kleden gemaakt door haar moeder. Van één kleed in het bijzonder herinnert Stadler zich nog goed dat ze daar haar eerste lp's op heeft gespeeld en geluisterd. De geur van rook, de verwering en de stijl van de kleden herinneren Stadler aan die tijd.
Ze vertelt met veel plezier hoe haar moeder het kleine rijtjeshuis waar ze in opgroeide tot in detail aankleedde, van elk kopje tot elke vaas. De moederlijke liefde wordt duidelijk als Stadler begint over het speelgoed wat haar moeder zelf voor de kinderen maakte. Ook de tijd die ze nam om - naast haar drukke leven - in de avond een verhaaltje voor te lezen voor het slapen gaan. Niet zomaar verhaaltjes natuurlijk. Gunta gaf zelf vorm aan kinderboekjes met zelf gemaakte tekeningen.
De tentoonstelling Gunta Stölzl: 100 jaar Bauhausstoffen is nog te bezichtigen tot en met 1 september 2019 in Wall House #2.