Het eerste idee voor Les Danseurs begon vanuit een drukpoppetje. Als je aan de onderkant drukt, dan stort het poppetje helemaal in. Maar als je er een beetje mee speelt, dan kan je hem laten bewegen. Dit wou ik levensgroot maken. Maar bij een drukpoppetje van twee meter komt er een enorme kracht kijken, daarom werkte dat helaas niet. Hierna heb ik het idee uitgeprobeerd met inflatables, maar dat werkte niet zo goed op festivals. Ik leerde een theatergroep kennen die met marionetten werkt en besefte me dat de beweging ook van de bovenkant kon komen.
Het idee was dat als je een marionet ophangt en verbindt aan vloerplaten, dat de marionet dan ook mee gaat dansen. Ik wilde namelijk graag dansen, en wilde dat er dan ook een object met me meedanst. Ik ben enorm fan van de kunstenaar Tinguely, en als ik iets zag op een festival waar mechaniek in zat, dan vond ik dat heel erg vet en cool. Ik zag dat andere mensen dat ook vonden. Ik wilde daarom dat alle controles zichtbaar werden, dat als je dus op de pedaal drukt, dat je dan ook snapt dat het touw langer en korter wordt. En dat daarmee een reusachtige marionet begint te bewegen en je zelf de regie hebt over de beweging. Tussen het maken door nodig ik mensen uit om te komen testen, zodat ik steeds kan kijken wat er beter kan. Nu is Les Danseurs echt helemaal klaar.
Ik zou Les Danseurs omschrijven als een interactieve installatie, waarbij vier mensen op pedalen kunnen dansen. Marionetten bewegen dan met je mee. Naast de installatie staat er een gettoblaster die bandjes reggae muziek draait. Hiermee probeer ik de nostalgie van een reizend circus te bereiken. Normaal sta ik op straattheaterfestivals, waar mensen wandelen of gewoon een lekker biertje aan het doen zijn en ineens een mooie installatie met poppen zien. Op straat staan vind het het allerleukst, want de straat is de meest democratische vindplaats van publiek. Daarom ben ik ooit begonnen met dit soort werk. De toevallige ontmoeting vind ik het belangrijkste. Dat mensen niet op zoek zijn naar kunst, maar dat ze het echt tegenkomen. Op straat is iedereen. Voor mij is het hoogst haalbare dat de toevallige passant mij of het werk tegenkomt en ernaar kijkt, of misschien zelfs even eraan meedoet en verwonderd raakt. Dat vind ik echt te gek.
Met Les Danseurs daag ik mensen meer uit om te spelen dan om echt creatief te zijn. Bij mijn installaties is er altijd publieksbegeleiding om het veilig te houden, maar ook om mensen uit te dagen om het te doen. Mijn installaties kan je niet in je eentje bedienen, Les Danseurs moet je met vier man bedienen. Meestal sta je dan gewoon naast een wildvreemde, want niet iedereen komt met zoveel mensen naar een festival. De bedoeling is dat het intergenerationeel is. Dus dat mensen van alle generaties, alle leeftijden, gaan spelen. De praktijk leert dat kinderen wat makkelijker spelen dan volwassenen, maar ik probeer wel mensen te overtuigen. Ik zie mijn werk als een artistieke interactie tussen mij als maker en het publiek. Wie er uiteindelijk toch gaan spelen, dat kan je niet aan de buitenkant zien. Je weet soms niet van tevoren wie de spelende mens is, wie er nog durft te spelen. Door te spelen of te dansen met elkaar, kunnen mensen de installatie in beweging zetten en worden ze eventjes met elkaar onderdeel van het kunstwerk. Dat is een klein momentje van geluk.
Ik ben echt heel blij om in Groningen te staan op zo’n mooie plek onder het Forum. Daar ben ik ook heel blij mee omdat het zo dichtbij is. Meestal werk ik weinig in Nederland, en zeker in Noord-Nederland. Ik vind het ook fijn om onderdeel te zijn van de randprogrammering, want dat is meer vrijblijvend. Het zal de tweede keer zijn dat Les Danseurs te zien is.
Les Danseurs van kunstenaarscollectief Chonk is te zien op het festival Let’s Gro in samenwerking met Kunstpunt Groningen, gemeente Groningen en Forum Groningen. Tussen 7-9 november 2025 is de installatie elke dag geopend van 11.00-17.00 op de Nieuwe Markt.