Lucht Licht

In het paviljoen hangen negen trossen met gloeilampen die ieder gevoed worden door een kastje met electronica en een voor luchtdrukfluctuaties gevoelige sensor (ofwel extreem laagfrequent geluid, dat mensen niet kunnen horen, maar wel overal aanwezig is). De lichtintensiteit van de gloeilampen gaat synchroon op en neer met de luchtdruk. Afhankelijk van de weersomstandigheden en de activiteiten op en om het Hereplein varieert het licht vanuit het paviljoen van vreedzaam, zacht, vibrerend, oranje tot een heftig opflikkerend schijnsel. De voornaamste luchtdrukfluctuaties komen van de wind, die tegen het glas drukt en om de hoeken van het paviljoen wervelt. Verder zijn er nog de laagfrequente trillingen van het verkeer en andere menselijke activiteiten. Al deze fluctuaties worden vertaald in licht en daarmee voor het publiek waarneembaar gemaakt. De glazen wanden van het paviljoen zijn aan de binnenkant geblindeerd met een yoghurtmengsel, zodat het glas mat en niet meer transparant is. Het paviljoen krijgt door Lucht Licht, een kunstwerk van Feix Hess, de allure van een lampion, die opflikkert als er een bus aan komt en weer dimt als deze voorbij is.